Μετά τη Siemens, τη ΜΑΝ, την Daimler και η γερμανική εταιρεία Ferrostaal AG φέρεται να έδωσε μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ ώστε να κερδίσει το συμβόλαιο για την κατασκευή των υποβρυχίων 214 του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού το 2000 στην Ελλάδα. Σύμφωνα με μαρτυρικές καταθέσεις που έγιναν στην Εισαγγελία του Μονάχου από στελέχη της εταιρείας, οι προμήθειες που κατεβλήθησαν στη συγκεκριμένη περίπτωση ξεπέρασαν το 5%, ενώ μόνο για την περίπτωση του «Παπανικολής» κατεβλήθησαν, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις της έρευνας, 10 με 12 εκατομμύρια ευρώ για… «χρήσιμες πληρωμές». Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι στελέχη της γερμανικής εταιρείας χαρακτήρισαν τις παράνομες πληρωμές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πορτογαλία, «παιδικό σταθμό» μπροστά σε όσα γίνονταν στην Ελλάδα.
Θα περίμενα κάτι πιο έξυπνο από το προβλέψιμο ρεπορτάζ της Καθημερινής δηλαδή να κάνει μια μαντεψιά στο μέλλον, δέκα χρόνια μετά ας πούμε.
Η γερμανική πολεμική βιομηχανία φέρεται να δίνει στο αμέσως προσεχές διάστημα μίζες εκατομμυρίων ευρώ σε κυβερνητικούς αξιωματούχους ώστε να κερδίσει τα συμβόλαια για την παραγωγή οπλικών υλικών και συστημάτων για τον Ελληνικό Στρατό. Σύμφωνα με την ως τώρα εμπειρία, οι επισκέψεις των Ελλήνων πρωθυπουργών στη Γερμανία, αλλά και στη Γαλλία, με τους ομολόγους τους συνοδεύονται με τις επικυρώσεις παραγγελιών και τις ρυθμίσεις των ανάλογων οικονομικών χρεών. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να ερευνηθεί και η πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού Γεώργιου Α. Παπανδρέου στην καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ. Σε δέκα χρόνια θα ξέρουμε με σιγουριά τον απότοκο αυτής της συνάντησης στις οικονομικές συνέπειες στο χρέος της Ελλάδας. Ελπίζουμε σε 4-5 χρόνια να μάθουμε και για τις συμφωνίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή εφόσον κι αν οι Γερμανοί εισαγγελείς ασχοληθούν και με αυτό το ζήτημα.
Αλλά να θυμηθούμε και λίγη ένδοξη ελληνική πολεμική ιστορία. Σε τι συνεισέφερε ο πρόγονος του ομώνυμου κεκλιμένου υποβρυχίου; Ας διαβάσουμε λίγη Wikipedia, έτσι το πρώτο πρόχειρο λινκ:
Παπανικολής Ι (Υποβρύχιο)/ 70, Υ2
Υποβρύχιο τύπου ‘SCHNEIDER – LEUBEUT’.
Ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία ‘France – Ateliers & Chantiers de la’. Καθέλκυση στις 3 Νοεμβρίου 1927. Ύψωση της Ελληνικής Σημαίας στις 21 Δεκεμβρίου 1927 στο Τουλόν Γαλλίας. Ένα από τα 2 ομοίου τύπου Υ/Β που παραγγέλθηκαν στη Γαλλία από την Ελληνική Κυβέρνηση. Το άλλο Υ/Β είναι το ‘Κατσώνης ΙΙ’. Στις 22 Δεκεμβρίου 1940 βύθισε το ιταλικό ιστιοφόρο ‘Antonietta’. Στις 24 Δεκεμβρίου 1940 βύθισε το ιταλικό εμπορικό πλοίο ‘Firenze (3952 BRT) στην Αδριατική κοντά στο νησί Saseno. Στις 11 Ιουνίου 1942 βύθισε ένα μικρό ιστιοφόρο στο ακρωτήριο Μαλέα. Στις 22 Ιουνίου 1942 βύθισε τα Ελληνικά ιστιοφόρα ‘Κατίνα’ και ‘Αγία Αικατερίνη’ στο ακρωτήριο Μαλέα. Στις 13 Ιουνίου 1942 βύθισε Ελληνικό ιστιοφόρο στο ακρωτήριο Μαλέα. Στις 14 Ιουνίου 1942 βύθισε το ελληνικό ιστιοφόρο ‘Ευαγγελίστρια’. Στις 15 Ιουνίου 1942 βύθισε 2 ιστιοφόρα στο Σκαρπάντο. Στις 17 Ιανουαρίου 1943 βύθισε το ελληνικό ιστιοφόρο ‘Άγιος Στέφανος’ στο ακρωτήρι Μαλέα. Στις 18 Ιανουαρίου βύθισε το Ελληνικό ιστιοφόρο ‘Αγία Παρασκευή’ στο Ηράκλειο της Κρήτης. Στις 16 Μαρτίου 1943 βύθισε τα ιστιοφόρα ‘Άγιος Στέφανος’ και ‘Fiamenta’ εμβολίζοντας τα κοντά στη Ρόδο. Στις 18 Μαρτίου 1943 βύθισε το Ελληνικό ιστιοφόρο ‘Ρίνα’ εμβολίζοντας το κοντά στο ακρωτήριο ‘Κριό’. Στις 8 Μαΐου 1943 εμβολίζει τα ιταλικά πλοία ‘Maria’ και ‘Vavara’ κοντά στην Κρήτη. Συνολικά υλοποίησε στη Μέση Ανατολή 10 ακόμα πολεμικές περιπολίες. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση και το 1945 παροπλίσθηκε. Ο πυργίσκος του Υ/Β ‘ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ’ διατηρήθηκε στη βάση Υ/Β και στη συνέχεια τοποθετήθηκε στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος στον Πειραιά.
Ναι, καλά διαβάσατε. Κύρια αποστολή του ήταν να βυθίζει ελληνικά ιστιοφόρα! Ο Θεός των Ελλήνων γνωρίζει γιατί και πως εμβόλιζε συμπατριώτες (;) αφού κυρίως έδρασε επί της κατοχής. Έτσι έχουμε:
i. δύο ιταλικά ιστιοφόρα
ii. τρία εμπορικά πλοία
iii. τέσσερα αγνώστου εθνικότητας ιστιοφόρα (πιθανότατα ελληνικά)
iv. οκτώ ελληνικά ιστιοφόρα
Σύνολο τρία εμπορικά πλοία, δεκαπέντε ιστιοφόρα, κανένα εχθρικό πολεμικό. Ζήτω το έθνος, μνίαχ!
______________________________
Λαπούτα 
Βρε JAGO, αυτόν το μπετόβλακα γιατί δεν τον χώνεις στη σπαμέστρα;
Η μη εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Επικρατείας είναι ένα απλό ανώδυνο παιχνίδι για τους διπλωμάτες του Υπουργείου Εξωτερικών, που καλούνται να τις εκτελέσουν. Έτσι στο http://www.equal-rights-greece.com/metafrasi_prodikastikis_strasbourg.htm φαίνεται πολύ απλό: Επί δέκα χρόνια όπως διαπιστώνεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι πανέξυπνοι διπλωμάτες μέλη του Ανώτατου Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών, αδιαφορούσαν για το διατακτικό των ακυρωτικών αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας και επαναλάμβαναν απλά το ίδιο περιεχόμενο της προηγούμενης ακυρωθείσας πράξης τους, με άλλη με νέα ημερομηνία που είχε και πάλι τις ίδιες ακριβώς παρανομίες τους και την ίδια έλλειψη αιτιολογίας.
Ξεκίνησε σαν απλό θέμα, κάτι σαν παιχνίδι με την τράπουλα. Εμείς παίζουμε και ο Ελληνικός λαός πληρώνει την αποζημίωση για την ηθική βλάβη που επιδικάζουν στον παθόντα πολίτη τα διοικητικά δικαστήρια. «Εμείς δεν πληρώνουμε τίποτα, δεν μας καταλογίζεται τίποτα από το Ελεγκτικό Συνέδριο, είμαστε διπλωμάτες και δεν διατρέχουμε κανένα κίνδυνο».
Όπως θα δείτε στο http://www.equal-rights-greece.com/metafrasi_prodikastikis_strasbourg.htm τώρα το παιχνίδι αυτό των διπλωματών, τα σπασμένα του οποίου πληρώνει ο ελληνικός λαός, μέσω της Εφορίας, φτάνει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όπως φαίνεται στην προδικαστική απόφαση περί παραδεκτού (πρώτη φορά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκανε τυπικά παραδεκτή μια υπαλληλική υπόθεση, αυτή τη φορά λόγω της ιδιάζουσας θρασύτητας των οργάνων του Ελληνικού Κράτους, που όπως αναφέρει το Δικαστήριο έκαναν μια απλή αντιγραφή), το παραπάνω δικαστήριο του Στρασβούργου, θέτει πλέον προς την ελληνική κυβέρνηση ερωτήματα που δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν, με τρόπο που να καλυφθούν για μια ακόμα φορά οι πανίσχυροι διπλωμάτες μας.
Τώρα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων οδεύει προς μια σίγουρη καταδίκη της Ελλάδας, για παραβίαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (=δικαίωμα πρόσβασης στη δικαιοσύνη, όπως έχει ερμηνευτεί από τη νομολογία). Και δεν είναι μια απλή απόφαση π.χ. εναντίον του ΙΚΑ ή του ΤΕΒΕ ή της ΔΕΗ. Εδώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα έχει πιάσει ένα πολύ μεγάλο ψάρι, το Υπουργείο Εξωτερικών, το θεματοφύλακα δηλαδή της τήρησης των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει η χώρα μας, το οποίο θα είναι και ο δράστης της πιο χοντρής παρανομίας. Θα βγει δηλαδή μια καταδικαστική απόφαση που θα τη φέρνουν συνεχώς οι Ευρωπαίοι φίλοι μας στο τραπέζι, όταν εμείς θα προσπαθούμε να τους πείσουμε για τα δίκαιά μας στα μειονοτικά θέματα της Θράκης κλπ.
Θα το εξηγήσει κανείς εγκαίρως στους πανίσχυρους διπλωμάτες μας;