Τρύγονα – κάλαντα

Διάβαζα κάπου έκπληκτος – και δεν γελούσα:

με ένα σμπάρο δυο τριγώνια

Είναι μάλλον προφανές πως ο τύπος οφείλει ξεκάθαρα σε ακουστική παρερμηνεία το κραυγαλέο ανορθόγραφο όνειδος, προφανώς μεγάλωσε με την ιδέα πως τα τρυγόνια είναι τριγώνια, λες και είναι οι τριγωνικές πινακίδες της τροχαίας ας πούμε. Κάτι σαν το από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα, που μάλλον η κανέλα είναι καν’ έλα. Αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, αν και τα υπόλοιπα ελληνικά του ήταν καλά. Επιδίωξε την ειρωνία; Απίθανο μου φαίνεται καθώς το κείμενο ήταν «σοβαρό». Ήθελε να κάνει πλάκα, αλλά ήταν μάλλον σε στάθμη γυμνασιακού επιπέδου για να μπει στο δύσκολο χώρο της λεξιπαιγνίας.

Λεξιπενία; Όχι ακριβώς. Βαρέθηκα να ακούω και να διαβάζω σαχλαμάρες για την γλωσσική πενία των (ελλήνων) παίδων. Μιλάνε για πενία οι γεροντότεροι, που έτσι και καθήσει ένας νέος άνθρωπος απέναντί τους, το επικοινωνικακό πρόβλημα είναι δεδομένο. Τέλος πάντων, αυτό είναι άλλο ζήτημα.

Έτσι λοιπόν σήμερα, αφού τριγωνομέτρησα κάποιες ιδέες μου για να έχω με ένα σπάρο δύο τριγώνια, έθεσα σε εφαρμογή τις Μουσικές Στιγμές. Το κουτάκι που θα δείτε πάνω δεξιά στην κεντρική σελίδα μου περιέχει μουσικές προτάσεις (μα όλο Άννα Χύσση και Μπρίτνεϋ Σπήαρς θα κατεβάζουμε;) οι οποίες κινούνται στα όρια της κλασικής κυρίως μουσικής όπου κάποια έργα, είτε είναι απροσπέλαστα, είτε αξίζουν μιας καλύτερης τύχης από τη λήθη τους. Προτίμησα τη λύση του YouSendIt.com από το γερμανικό ξεχαρβάλωμα του RapidShare.com δίοτι το τελευταίο έχει μια άχρηστη όσο κι ακατανόητη δυσχρηστία. Το YouSendIt.com με βολεύει διότι η λίστα με τις προτάσεις μου είναι προσωρινή, έχει περιθώριο (για free πρόσβαση) να μένουν τα κομμάτια στο σέρβερ του μόνο για 7 μέρες, πράγμα που είναι πολύ μέχρι να ανεβάσω άλλα κομμάτια στη θέση τους. Χώρια που είναι εξαιρετικά εύχρηστο.

Για αρχή, όπως βλέπετε από την εικόνα του γλυκολάλητου Αμαντέους που παρέθεσα, εγκαινιάζω με το πρώτο μέρος από την Πρώτη Συμφωνία του. Μια τρισχαριτωμενιά και μια ανεπίληπτη αφέλεια σε μια κατά τα άλλα λιγάκι ατελή σύνθεση του εννεαετούς αγγέλου της μουσικής, είναι ικανές να θάψουν σχεδόν όλο το σιχαμένο οικοδόμημα της ευτελούς μουσικής που μας βομβαρδίζουν από τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση οι ατάλαντοι και οι φιλοχρήματοι της επικοινωνίας.

Το δεύτερο κομμάτι είναι μια συνεργασία, που προάγγελός της ήταν ο Τζωρτζ Γκέρσουιν, o Τελόνιους Μονκ, ο Μπιλ,Έβανς και το West Side Story. Ο Claude Bolling, δεινός πιανίστας της τζαζ κι εξαίρετος συνθέτης, προ(σ)καλεί τον κορυφαίο φλαουτίστα Jean-Pierre Rampal σε μια ευχάριστη χημεία μεταξύ τζαζ και κλασικής. Το αποτέλεσμα θα το ζήλευε σίγουρα και ο Μότσαρτ!

Αλλά πιάνω κι ένα τρίτο τριγώνιο από σμπάρο, δεν σκέφτηκα τόσο καιρό με την ορθογραφική φασαρία περί Διονυσίου Άρεοπαγίτη – Αεροπαγίτη, ένα Έψιλον καταχθόνιο που ο κατεξοχήν σταλινικός κνίτης του βορρά παρέδωσε άδικα βορά στα θηρία της μπλογκοθέασης τον αγαπητό MacManus, να απαντήσω κατάλληλα στο όλο άχρηστο νταβαντούρι. Έκανα ένα λογοπαίγνιο τις προάλλες για τους Aerosmith που θα μπορούσαν από ανεπιβεβαίωτη φημολογία να είναι Areosmith. Ιδού λοιπόν τι ανακάλυψα σήμερα στο Google .