Ο Καραμανλής στην Κίνα: μια ελληνική μινιμαλιστική όπερα που θα μπορούσε να την συνθέσει ο John Adams

Την περασμένη Κυριακή, η Ελευθεροτυπία έγραφε: «Κινέζικα προϊόντα, αλλά Made in Greece. Ο πρωθυπουργός ταξιδεύει στην Κίνα με την ελπίδα να υπογράψει συμφωνία για συναρμολόγηση κινέζικων συσκευών στην Ελλάδα ώστε στη συνέχεια να κυκλοφορούν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Πέραν της απίστευτης γελοιότητας και την ηλιθιότητα του πράγματος (αλήθεια, με τι μισθό θα πληρώνονται οι έλληνες μονταριστές; Ελληνικό ή κινέζικο;) διαβάζω σήμερα πως η πρόταση φαίνεται ότι δεν ευδοκιμεί (ευτυχώς!) λόγω κοινοτικής νομοθεσίας. Ποιά Ελλάδα της ζώνης του ευρώ, δεν τα ήξεραν από πριν αυτά τα πράγματα κι έπρεπε να τους τα πουν οι Κινέζοι; Το μέγεθος της ρόμπας που υφιστάμεθα ως κράτος φαντάζει ακόμη μεγαλύτερο όταν η Ελλάδα, δηλαδή η πρωθυπουργάρα μας μετά της κυβερνήσεως, αναζητεί οικονομικά σωσίβια από μια χώρα εκτός Ε.Ε. που:

1ον Δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα
2ον Δεν ασκεί δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης
3ον Ο ιλιγγιώδης ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης, της τάξεως του 9%, προκύπτει λόγω εξοικονόμησης ΚΑΙ από τους πενιχρούς μισθούς των εργατών της (κάτι μας θυμίζει αυτό ε; Εννοείται, όχι ο ρυθμός του 9%, το άλλο…)
4ον Είναι μια πυρηνική υπερδύναμη που κατέχει παρανόμως και συστηματικά το Θιβέτ, κι επίσης επηρεάζει με τη συνέταιρό της Ρωσία, άμεσα πολιτικά και στρατιωτικά όλη την νοτιοανατολική Ασία δημιουργώντας διαχρονικά εστίες τριβών και συγκρούσεων

Ο ρωσοασιατικός κίνδυνος της ψυχροπολεμικής εποχής έδωσε σήμερα στη θέση του στο φανερό πολιτικο-οικονομικό φλερτ της Δύσης με την Κίνα, δυσαρεστώντας ίσως τον Πούτιν που θα ήθελε μεγαλύτερο μερίδιο στη δράση (όπως το λένε γκανγκστερικά στην Αμερική: the piece for action). Όσο και να σκούζουν δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι, τα λιμάνια μας πήραν τη μερίδα του λέοντος. Διαβάζω σήμερα: «Οι Κινέζοι συμφώνησαν να γίνουν τα λιμάνια μας (αφού προηγηθούν κάποια έργα) κέντρα διακίνησης των προϊόντων τους. Πρότειναν μάλιστα να γίνουν και μέτοχοι αγοράζοντας ποσοστά«. Γιατί όλο αυτό μου φαίνεται σαν κόπια του μοντέλου Ρωσίας – Ουκρανίας για την μεταφορά φυσικού αερίου προς την Ευρώπη; Θυμόσαστε τι έγινε πρόσφατα μεταξύ των δύο χωρών…

Το μέγεθος της απάτης που συντελείται μεταξύ Ελλάδας και Κίνας ερήμην μας, κάτι που επιδεικτικά αγνοεί η κρατική τουβούλα κι ακόμη περισσότερο τα ιδιωτικά κανάλια με τις Μπουρμπούλιες και τους Αλφαντάκηδες, βρίσκεται σε ένα όχι και τόσο περίεργο σκάνδαλο. Η Ελλάδα μέχρι πέρισυ έκανε εξαγωγή 100.000 τόνων φωσφορικών λιπασμάτων προς την Κίνα αλλά για κάποιο λόγο που αγνοούμε, διακόπηκε εντελώς. Η μεγάλη επιτυχία της ελληνικής πλευράς (σήμερα δηλαδή) είναι ότι από τούδε και στο εξής θα εξάγει… 60.000 τόνους φωσφορικών λιπασμάτων στην Κίνα! Αυτό λέγεται επιτυχία ή διπλωματία της πανωλεθρίας; Οι προπαγανδιστικές τσιρίδες της Μαρίας Χούκλη, ποσώς με πείθουν…

Διαβάζω πως το πρωθυπουργικό ζεύγος στην επίσκεψή του στο Σινικό Τείχος αγόρασε χειροποίητα παιδικά παιχνίδια για τα δίδυμά τους. Συνειδητοποιούν το μέγεθος της βλακείας τους; Δεν γνωρίζουν πως αυτά τα παιχνίδια είναι συνήθως προϊόντα παιδικής εργασίας κι εκμετάλλευσης; Ρώτησαν και βεβαιώθηκαν από τους Κινέζους για το αντίθετο; Μην ρωτήσω αν αυτά τα παιχνίδια αντέχουν στις πιστοποιήσεις CE.

(Βλέπετε πως μέχρι εδώ τίθεται θέμα επιλογής για το 2008. Ο Γιωργάκης Παπανδρέου είναι θιασώτης του σκανδιναυικού μοντέλου, ενώ η πρωθυπουργάρα μας με τέτοια φόρα που έχει πάρει, υιοθετεί το κινέζικο. Εσείς λοιπόν, τι θα ψηφίσετε το 2008; Και μας έφταιξε ο άλλος «κινέζος»)

Με όλα αυτά, σαν να μας κλείνει πονηρά το μάτι η πρωθυπουργάρα μας κι εννοεί «που καιρός για λάχανα, που καιρός για μπουρμπούλια». Αίσχος. Κι έφαγε ο ανεύθυνος πάπια Πεκίνου ζηλώνοντας τη δόξα του Κακλαμάνη με την γαλοπούλα των Οινουσσών, άντε να γίνει ο πρώτος πολιτικός παγκοσμίως που θα αρρωστήσει από την γρίπη των πτηνών. Τόσο πολύ ανεύθυνος είναι πια;